اثربخشی داستان‌گویی بر خلاقیت کلامی و آگاهی واج شناختی دانش‌آموزان نارساخوان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی داستان­گویی بر خلاقیت کلامی و آگاهی واج­شناختی دانش­آموزان نارساخوان بود که به روش شبه­آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون باگروه کنترل انجام شد. نمونه شامل 28 دانش­آموز پسر نارساخوان بودکه در سال تحصیلی 96- 97 پایه سوم ابتدایی را گذرانده بودند و به روش نمونه‌گیری در دسترس از مراکز تشخیص ودرمان اختلالات یادگیری دولتی و خصوصی شهرستان‌های تهران، شهریار و کرج انتخاب شده بودند. این دانش‌آموزان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل 14 نفری قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، آزمون آگاهی واج­شناختی دستجردی و سلیمانی وآزمون خلاقیت کلامی تورنس بود. داده‌ها با کمک تحلیل کواریانس در نرم افزار SPSS.15 تحلیل شد. نتایج نشان داد که روش داستان­گویی بر خلاقیت کلامی و آگاهی واج­شناختی مؤثر بوده است. براساس یافته‌های حاصل از پژوهش حاضر، با به­کارگیری روش داستان‌گویی می توان در جهت بهبود خلاقیت و آگاهی واج­شناختی دانش‌آموزان نارساخوان اقداماتی انجام داد